Искусство
Языки
Языкознание
Вычислительная техника
Информатика
Финансы
Экономика
Биология
Сельское хозяйство
Психология
Ветеринария
Медицина
Юриспруденция
Право
Физика
История
Экология
Промышленность
Энергетика
Этика
Связь
Автоматика
Математика
Электротехника
Философия
Религия
Логика
Химия
Социология
Политология
Геология
Оқу-әдістемелік кешен, макро, 2013-2014. 2. Пн бойынша глоссарий жне пнні ымды аппаратымен жмыс бойынша жалпы дістемелік нсаулар
 Скачать 1.42 Mb.
|
|
2. Пән бойынша глоссарий және пәннің ұғымдық аппаратымен жұмыс бойынша жалпы әдістемелік нұсқаулар Микроэкономика – жекелеген экономикалық агенттердің мінез-құлықтары мен тәртіптерін зерттейтін ұтымды субъектілердің дербес шешім қабыл-дауларын қарастыратын экономикалық теорияның негізгі бір саласы. Микроэкономика түсінігі бір мағынада ғана қарастырылмайды, ол бір жағынан, жекелеген фирмалардың, үй шаруашылықтарының және салалардың өз қызметтерінің ынталарын іске асыру жөніндегі шешімдерін зерттейді, ал екінші жағынан, ресурстарды тиімді пайдалану және оларды орналастыру, тауарлар мен қызметтерге баға белгілеу сияқты сұрақтарды да қарастырады. Макроэкономика – ұлттық өндіріс көлемінің жалпы деңгейі, жұмыссыздық пен инфляция сияқты іргелі мәселелерді зерттейтін ғылым; экономикалық жүйені біртұтастылық ретінде қарастыратын, әрі ел экономикасының даму факторлары мен нәтижелерін жалпылама түрде зерттейтін экономикалық теорияның маңызды бір саласы. Макроэкономика – тұрақты экономикалық өсу жағдайын, ресурстардың толық қамтылуын, инфляцияның төменгі деңгейін және төлем балансының тепе-теңдігін қамтамасыз ету тұрғысынан экономиканың қызмет етуін біртұтас жүйе ретінде зерттейтін экономикалық ғылымның аса маңызды бір саласы. Макроэкономика – экономикадағы агрегатталған (іріленген, біріктірілген, жүйеленген, жиынтықталған) өлшемдер мен көрсеткіштерді зерттейтін ғылым, яғни ұлттық экономикадағы агрегатталған мінез-құлықтар мен тәртіп-терді зерттейтін ғылым. Макроэкономика – әлемде болып жатқан ғаламдық экономикалық мәселелерді және олардың кез-келген ұлттық экономикамен өзара байланысын және оған әсер етуін зерттейтін ерекше ғылым. Макроэкономиканың зерттеу пәні – негізгі макроэкономикалық мәселелер төңірегіндегі ұлттық экономиканың жалпы біртұтас жүйе ретіндегі әрекет ету заңдылықтары. Макроэкономиканың зерттеу объектісі – ұлттық экономиканың өсу қарқыны мен факторлары, ұлттық табыс көрсеткіштері және қоғамның байлығы. Макроэкономиканың субъектілері:
Агрегаттау – берілген экономикалық құбылыстар мен үрдістерді біртұтас жиынтық ретінде жалпылама түрде көрсету және біріктіру. Агрегатталған өлшемдер нарықтық жағдаятты және оның өзгерісін сипаттайды (пайыз мөлшерлемесінің деңгейі, жалпы ұлттық өнім, жалпы ішкі өнім, бағалардың жалпы деңгейі, инфляция деңгейі, жұмыссыздық деңгейі, т.б.). Үлгілеу – әртүрлі экономикалық құбылыстар мен үрдістерді, олардың арасындағы функционалдық өзара байланыстарды логикалық түсініктермен, графиктермен, алгебралық сипаттамалармен қарапайым түрде түсіндіру. Экзогенді (сыртқы) айнымалылар – үлгіні құруға дейін анықталатын бастапқы ақпараттар, олар үлгіге сырттан келеді. Эндогенді (ішкі) айнымалылар – үлгінің ішінде алға қойылған міндеттерді шешу үрдісінде қалыптасатын өзгермелілер, яғни сол үлгінің дәл өзі немесе үлгідегі міндеттерді шешудің нәтижесі болып табылады. Қор айнымалылары – уақыттың нақты бір мезетінде ғана өзгеруі мүм-кін өзгермелілер, яғни жылдың басына немесе соңына сәйкес келетін уақытта қаралатын объектінің жай-күйі (мысалы, белгілі бір уақытта экономикада жұмыспен қамтылған азаматтардың саны, жұмыссыздар саны, капитал көлемі, белгілі бір уақыттағы үй шаруашылықтарының жинаған байлықтары, мемлекеттік қарыз, мүлік, т.б.). Қорлар белгілі бір уақытта ғана анықталады. Ағын айнымалылары – уақытқа байланысты өлшеніп отыратын өзгермелілер, яғни белгілі бір уақыт, күн, ай, квартал, жыл аралығында өзгеріске ұшыраған экономикалық құбылыстар ағыны (мысалы, халықтың жиынтық табыстары мен шығындарының өзгерістері, инвестициялар, жинақтар, мемле-кеттік шығындар, экспорт пен импорт, бюджет тапшылығы, табыс, елдегі халық саны, күн сайынғы еңбекке жарамды жасқа кіретін және одан шығатын азаматтардың саны, жұмысынан айырылған және жұмыс тапқан азаматтардың саны, т.б.). Позитивтік талдау – ұлттық экономиканың нақты іс жүзіндегі әрекетіне талдау жасау болып табылады. Нормативтік талдау – ұлттық экономиканың дамуы үшін қандай да бір аспектілердің және жағдайлардың қолайлылығын немесе қолайсыздығын анықтайтын ұсыныстық және баға берушілік сипатқа ие әдіс болып табылады. Макроэкономикалық саясат – әлеуметтік және экономикалық мәселелерді шешуге бағытталған шаралар мен іс-қимылдар жүйесі. Макроэкономикалық саясаттың объективті мақсаты – ұлттық экономикадағы қарама-қайшылықтарды жұмсарта отырып экономикалық тиімділік пен әлеуметтік әділеттілікті қолдау болып табылады. Макроэкономикалық саясат құралдары – бір немесе бірнеше макроэкономикалық мақсаттарды жүзеге асыруға мүмкіндік беретін және үнемі мемлекеттің бақылауында болатын экономикалық өзгермелілер. Макроэкономикалық саясат құралдары:
Ұлттық есеп-шоттар жүйесі (ҰЕЖ) – ұлттық өнім мен ұлттық табысты өндіру, бөлу және соңғы пайдалану үрдістерін сипаттайтын бухгалтерлік есеп-шот нысанындағы кестелер кешені. ҰЕЖ-нің негізгі мақсаты – ұлттық өнімнің (ұлттық табыстың) қалыптасуы мен пайдалану үдерістерін кешенді, әрі жан-жақты талдау үшін, эконо-микалық саясатты жүргізу мен үлгілерді құру және болжау үшін қажетті мәліметтермен қамтамасыз етіп отыру. Жалпы ұлттық өнім (ЖҰӨ) – кез-келген азаматтардың өз елі ішінде және басқа елдерде өзінің ұлттық капиталы көмегімен бір жылда өндірген және сатқан тауарлары мен қызметтерінің нарықтық құндарының жиынтығы. Жалпы ішкі өнім (ЖІӨ) – сол елде тұратын өндірушілер капиталының ұлттық сипатына қарамастан бір жылда өндірген және сатқан тауарлары мен қызметтерінің нарықтық құндарының жиынтығы. Таза ұлттық өнім (ТҰӨ) – тозған құрал-жабдықтардың орнын толтырғаннан кейін тұтынуға қалған түпкі өнімдер мен қызметтердің жиынтығы. Ұлттық табыс (ҰТ) – елдің барлық тұрғындарының жиынтық табыстары, ұлттық сипаттағы өндіріс факторларының (еңбек, капитал, жер және кәсіпкерлік қабілет) барлық иелерінің тапқан табыстары: жалақы, пайыз, рента және пайда. Соңғы өнім – соңғы пайдалану үшін сатып алынатын өнім. Аралық өнім – өңдеуге және қайта қымбатқа сатуға арналған өнімдер. Мысалы, машинаның дөңгелегі. Қосылған құн – шикізат пен материалдарға кеткен шығындарды шегергендегі өнімнің нарықтық құны. Кез-келген тауардың құны шикізат бағасы, басқару, жұмысшы жалақысынан тұрады. Сондықтан біз өнім құнынан барлық шикізат пен материалдарға кеткен шығындарды шегерсек, онда қалған бөлігі қосылған құнды құрайды. Атаулы ЖҰӨ – осы жылғы ағымдағы бағалармен есептелген ЖҰӨ көлемі. Нақты ЖҰӨ – бағалардың өзгерісін есепке алатын және базистік бағалармен есептелетін ЖҰӨ көлемі. Көлеңкелі экономика – мемлекетке салық төлеуден жалтаратын және заңсыз түрде пайда табуды көздейтін экономикалық қызмет. «АD-АS» үлгісі – шығарылым көлемі мен баға деңгейінің ауытқуларын, олардың өзгеруінің себептері мен салдарларын жалпы түрде зерттеу үшін қажетті базалық модель. Жиынтық сұраныс (AD) – макроэкономикалық субъектілердің белгілі бір уақыт кезеңінде (әдетте, 1 жыл ішінде) өндірілген соңғы тауарлар мен қызметтерге деген жиынтық шығындары. Ол белгілі бір уақытта сол макроэкономикалық субъектілер тарапынан өз сұраныстарын тапқан жиынтық шығарылым көлемінің экономикадағы бағаның жалпы деңгейімен өзара байланысын сипаттайды. Тұтыну шығындары (С) – үй шарушылықтарының тұтыну тауарлары мен қызметтеріне деген сұраныстарын сипаттайтын АD-ның негізгі және ең үлкен компоненті. Инвестициялық шығындар (I) – фирма сияқты ірі макроэкономикалық субъектінің құрал-жабдықтар, қорлар, жылжымайтын мүліктер ретіндегі инвестициялық тауарларға деген жеке сатып алушылық сұраныстарын сипаттайтын АD-ның ең маңызды компоненті. Мемлекеттік шығындар (G) – мемлекет тарапынан болатын тауарлар мен қызметтерге деген сұраныстарды сипаттайтын АD-ның бір компоненті. Таза экспорт (Xn) – экспорт пен импорт құндарының айырмасына тең, яғни шет мемлекеттердің ұлттық экономикада өндірілген отандық тауарлар мен қызметтерге деген экспорттық сұраныстары мен ұлттық сатып алушылардың сол шет мемлекеттердің өз ұлттық экономикаларында өндірген тауарлары мен қызметтеріне деген импорттық сұраныстары арасындағы айырмашылықты сипаттайтын АD-ның құрамдас бір бөлігі. Жиынтық сұраныстың құрауыштары – АD-ны ашық экономикалық жүйеде үй шаруашылықтарының тұтыну шығындары (С), фирмалардың инвестициялық шығындары (I), мемлекеттік шығындар (G) және таза экспорт (Xn) тұрғысынан толық сипаттайтын агрегатталған компоненттер жиынтығы. Жиынтық сұраныс қисығы – бағаның берілген әрбір деңгейінде сатып алынуы тиіс тауарлар мен қызметтердің көлемін бейнелейтін графикалық көрініс, яғни өндіріс көлемі мен бағаның жалпы деңгейі арасындағы кері тәуелділікті сипаттайтын қисық. AD-ның бағалық емес факторлары – сол AD-ның негізгі құрауыштары-на, яғни, тұтыну шығындарына, инвестициялық шығындарға, мемлекеттік шығындарға және таза экспортқа әсер ететін барлық факторлар. Жиынтық ұсыныс (AS) – экономикада бағалардың әртүрлі деңгейінде өндірушілердің нарыққа ұсына алатын (немесе, өндірілуі тиіс) соңғы тауарлары мен қызметтерінің жалпы саны. AS-ті (ағылшын тілінен, aggregate supply) басқаша, нақты ЖІӨ деп те атайды. Жиынтық ұсыныс (AS) қисығы – ұсыныс көлемінің елдегі бағалардың орташа деңгейіне тәуелділігін көрсететін графикалық көрініс. «Тегеріш» әсері – жиынтық сұраныстың бағалық емес факторлардың (ақша ұсынысының төмендеуі, мемлекеттік шығындардың қысқаруы, салықтар-дың көтерілуі) әсерінен қысқаруы салдарынан өнім көлемінің қысқаруы мен баға деңгейінің тұрақтылығын көрсететін механизм. Сілкіністер (шок) – экономикада қандай да бір фактордың әсерінен жиынтық сұраныс пен жиынтық ұсыныстың күрт өзгеруі. Кейнстің негізгі психологиялық заңы: «табыс өскен сайын тұтынушы-лар тұтынуды арттырады, бірақ тұтынудың артуы табыстың өсуіне қарағанда кем артады, яғни тұтынудың өсуі табыстың өсу көлеміндей болмайды». Адамдардың табысы артқан сайын тұтынуға деген бейімділік төмендей береді және керісінше жинақтауға деген бейімділік арта түседі. Тұтынуға деген шекті бейімділік (MPC – marginal propencity to consu-me) – қолда бар табыстың кез-келген өзгерісінде тауарлар мен қызметтерге жұмсалатын шығындар өсімінің пайыздық үлесі. Тұтынуға деген орташа бейімділік (АPC – average propencity to consu-me) – үй шаруашылықтарының тауарлар мен қызметтерді сатып алуға жұмсай-тын қолда бар табыстарының бөлігі. Жинақтауға деген шекті бейімділік (MPS – marginal propencity to save) – қолда бар табыстың кез-келген өзгерісінде жинақ өсімінің пайыздық үлесі. Жинақтауға деген орташа бейімділік (АPS – average propencity to save) – үй шаруашылықтарының жинақтауға қалдыратын қолда бар табыстарының бөлігі. Инвестициялар – пайда табу мақсатында жеке және мемлекеттік сектор капиталдарының ұлттық экономикаға немесе шетел экономикасының әртүрлі салаларына ұзақ уақытқа салынуы. Инвестицияға сұраныс қисығы – пайыздық қойылымның кез-келген шамасында салуға мүмкін болатын инвестицияның көлемін сипаттайтын графикалық көрініс. Автономды (тәуелсіз) инвестициялар – ұлттық табыстың өсіміне байла-нысты емес тұрақты инвестициялар. Автономды инвестициялар техникалық прогрестің құбылмалы болуы, халық санының өсуі, сыртқы нарықтардың кеңеюі, адамдар талғамының өзгеруі сияқты себептерге байланысты пайда болады. Мұндай инвестициялардың көзі болып әдетте, мемлекет бюджет табылады. Туынды (индуцирлі) инвестициялар – ұлттық табыстың өзгеруіне байланысты жүзеге асырылатын тәуелді және ынталандырушы инвестициялар. Автономды инвестициялар жиынтық табысты арттырып, соның өсуімен байланысты тәуелді инвестицияларды ынталандырады. Мұндай инвестициялар-дың көзі болып әдетте, кәсіпкерлік пайда табылады, ал соңғысы Y ұлттық табыстың өсуімен қатар ұлғаяды. Олай болса, туынды инвестициялар да артады. Бұл жерде жиынтық табыстың өсуіне орай, өндірістік инвестициялар-мен бірге, тауарлы-материалдық қорларға және тұрғын үй құрылысына да инвестициялар артады. Демек, экономиканың жандануы жағдайында ескі капиталдардың қоры жаңартылады және тұрғын үйге сұраныс ұлғаяды. Инвестициялауға деген шекті бейімділік (MPI – marginal propensity to investment) – жиынтық табыстың кез-келген өзгерісіндегі инвестициялауға кете-тін шығындар өсімінің пайыздық үлесі. Тиімді сұраныс – өзінің жиынтық ұсынысын тапқан және соған сәйкес келетін жиынтық сұраныстың көлемі. Жиынтық жоспарланған шығындар (АЕ) – ашық экономикада үй шаруашылықтарының, фирмалардың, үкіметтің және сыртқы әлем субъектіле-рінің тауарлар мен қызметтерді сатып алуға жоспарлаған жалпы шығындары. Нақты шығындар – фирмаларға сату деңгейінде тосыннан болған өзгерістер бола қалған жағдайында тауарлы-материалдық қорларға жоспарлан-баған инвестициялар салуға мәжбүрлейтін қосымша шығындар. Импорттауға деген шекті бейімділік – табыстың кез-келген өзгерісінде импорттық тауарларға жұмсалатын шығындар өсімінің пайыздық үлесі. «Кейнс кресі» үлгісі – бағалардың икемсіздігі мен экономиканың жұмыспен толық қамтылмағандығы жағдайында игіліктер нарығында инвести-циялар мен жинақтардың, жоспарланған шығындар мен ұлттық табыстың және сәйкесінше, жиынтық сұраныс пен жиынтық ұсыныстың тепе-теңдігін қалып-тастыру арқылы тиімді сұранысқа қол жеткізуді қарастыратын кейнстік қысқа мерзімді макроэкономикалық тепе-теңдік. Автономды шығындар мультипликаторы – ұлттық табыс немесе тепе-теңдікті ЖІӨ өзгерісінің жиынтық сұраныстағы автономды шығындардың кез-келген құрауышының өзгерісіне қатынасын сипаттайтын сандық коэффициент. Рецессиялық үзіліс – тепе-теңдік ЖІӨ-ді толық жұмысбастылықтың инфляциялық емес деңгейіне дейін көтеру үшін жиынтық сұраныстың (жиын-тық шығындардың) өсуіне қажетті көлем. Инфляциялық үзіліс – тепе-теңдік ЖІӨ-ді толық жұмысбастылықтың инфляциялық емес деңгейіне дейін қысқарту үшін жиынтық сұраныстың (жиынтық шығындардың) кемуіне қажетті көлем. Акселератор – белгілі жылда дайын тауарға сұраныстың өсуіне байла-нысты немесе табыстың артуына орай кейінгі жылдары соған жауап ретінде туынды инвестициялардың бірнеше реттік өсуін сипаттайтын сандық коэффициент. Үнемділік оғаштылығы – қоғамның көбірек жинақтауға ұмтылуынан тұтыну мен табыстың қысқаруы нәтижесінде жинақтау көлемінің азаюы. Бюджет-салық (фискалдық) саясаты – макроэкономикалық саясаттың негізгі бір құралы ретінде макроэкономикалық тұрақсыздық пен макроэко-номикалық мәселелерді реттеу үшін мемлекеттің шығындар мен салық салу механизмдерін өзгерту арқылы экономиканың іскерлік белсенділік деңгейіне саналы түрде әсер ету шаралары. Бюджет-салық саясаты ұлттық табыс деңгейі-не, өндіріс көлемі мен жұмысбастылық деңгейіне және бағаның жалпы деңгейі-не әсер ете отырып, жұмыссыздық пен инфляция сияқты макроэкономикалық мәселелерді шешуге бағытталады Дискрециялық бюджет-салық саясаты – үкіметтің арнайы шешімдері бойынша салық салуды, мемлекеттік бюджет сальдосын және мемлекеттік шығындар көлемін мақсатты бағытта өзгерту шараларынан тұратын іс-қимыл-дар. Ынталандырушы бюджет-салық саясаты (экспансиялық саясат не-месе қазыналық экспансия) – қысқа мерзімді кезеңде экономикадағы циклдік құлдырауды жою мақсатында мемлекеттік шығындарды арттыру, салық салуды төмендету немесе, осылар арқылы біріктірілген құрастырма шаралардан құрал-ған іс-қимылдар кешені. Басқаша, бұл белсенді фискалдық саясат деп аталады. Тежеуші бюджет-салық саясаты (қазыналық шектеу) – экономиканың циклдік дамуын тежеу мақсатында мемлекеттік шығындарды төмендету, салық салуды арттыру немесе біріктірілген құрастырма шаралардан құралған іс-қимылдар кешені. Басқаша, бұл енжар фискалдық саясат болып саналады. Дискрециялық емес бюджет-салық саясаты – үкіметтің арнайы шешім қабылдауын талап етпей, автоматты тұрақтандырғыштар арқылы мемлекеттік бюджеттің кірістері мен шығыстарының өздігінен реттелуін қамтамасыз ететін еркін іс-шаралар кешені. Автоматты (кіріктірме) тұрақтандырғыштар – үкіметтің саясатын жиі өзгертпей-ақ, өнім көлемі мен жұмысбастылық деңгейінің циклдік ауытқула-рын төмендетуге мүмкіндік беретін экономикалық тетіктер жүйесі. Лаффер қисығы – бюджетке түсетін салықтық түсімдердің салық мөл-шерлемесінің деңгейіне тәуелділігін сипаттайтын қисық сызық. Лаффер әсері – кәсіпкерлік табысқа салынатын салықтардың тым жоға-ры болуына байланысты инвестициялық белсенділіктің жоғалуы мен еңбекке ынтаның төмендеуі салдарынан ресми экономиканың көлеңкелі эконо-микаға өтуі. Мемлекеттік бюджет – мемлекеттің міндеттері мен қызметтерін қаржы-ландыруға арналған ақша-қаражаттарын қалыптастырудың және шығындаудың нысаны; заңдылық тәртіппен бекітілген мемлекеттің кірістері мен шығыстары-ның құрылымы. Таза салықтар – жиынтық салықтар мен трансферттік шығындардың арасындағы айырма. Вагнер заңы – әлемдік экономиканың дамуымен байланысты ЖҰӨ-гі мемлекеттік шығындар үлесінің тұрақты түрде өсіп отыру құбылысы. Құрылымдық бюджет тапшылығы – толық жұмысбастылық пен нақты жұмысбастылық кезіндегі бюджет тапшылықтарының арасындағы айырмашылық, яғни ол толық жұмысбастылық пен нақты салық салу жағ-дайындағы мемлекеттік бюджеттің кірістері мен шығыстары арасындағы айыр-машылық ретінде анықталады. Циклдік бюджет тапшылығы – нақты бюджет тапшылығы мен құры-лымдық бюджет тапшылығы арасында айырмашылық ретіндегі бюджет тапшы-лығының бір түрі. Циклдік тапшылық экономикалық белсенділіктің ауытқу себептерімен түсіндіріледі. Мемлекеттік қарыз – мемлекеттің алдында тұрған физикалық және заңды тұлғаларға, шетел мемлекеттеріне, халықаралық ұйымдар мен субъекті-лерге деген қарыздық міндеттемелері. Ішкі қарыз – мемлекеттік бюджет тапшылығын жабу үшін ел ішіндегі резиденттерден алған қарыз сомалары. Сыртқы қарыз – мемлекеттік бюджет тапшылығын жабу үшін шетел-дердегі резидент емес тұлғалардан (үкіметтен, ұйымдардан, азаматтар-дан) алған қарыз сомалары. Дефолт – мемлекеттің банкроттыққа ұшырауы. Қарызды қайта құрылымдау – «ескі» қарыздық міндеттемелерді қарызды жабудың аса жақсы, әрі «жеңіл» шарттарымен (аса төмен пайыздық мөлшерлемелер, төлем мерзімдерін ұзарту және т.б.) ауыстыру. Көрсетілген бұл шара кедей және жағдайлары аса төмен елдерге тән құбылыс болып табылады. Мемлекеттік қарызды конверсиялау – қарыз міндеттемелерін тауарлық жеткізілімдерге немесе кәсіпорын акцияларына (своп) айырбастау. Ақша – инфляциялық үрдістерді, циклдік толқуларды, экономиканың тепе-теңдікке жету механизмін, тауар және ақша нарықтарының тиімді жұмыс істеуін талдайтын аса маңызды макроэкономикалық категория. Өтімділік (ликвидтілік) деген аса маңызды макроэкономикалық категория ақшалармен тығыз байланысты, ол ақшаның ерекше қасиетін және белгісін білдіреді. Ақша айналымы – өз қызметтерін орындайтын және тауарлардың сату-сатып алынуына қызмет көрсететін, сонымен қатар, тауарлық емес төлемдер мен есеп-айырысуларды атқаратын ақшалар қозғалысы. Ақша жүйесі – қоғамда тарихи түрде қалыптасқан және мемлекеттің заңдық тәртіппен бекіткен ақша айналысын ұйымдастырудың ерекше формасы. Ақша массасы – экономиканың шаруашылық айналымына қызмет көр-сететін және жекелеген тұлғаларға, фирмаларға және мемлекетке тиесілі қолма-қолды және қолма-қолсыз түрдегі төлем құралдарының жиынтығы. Ақша агрегаттары – бір-бірінен өтімділік дәрежелері бойынша ерек-шеленетін ақша массасының құрылымдық элементтері. Пайыздық қойылым – ақшаның альтернативтік құны және жинақтарды ақшалай формада сақтауға байланысты жіберіп алған балама табыс. Атаулы пайыздық қойылым – банктің несиелік операциялар бойынша тағайындаған ағымдағы нарықтық пайызы. Нақты пайыздық қойылым – инфляция деңгейіне байланысты пайыз түрінде алынатын табыстың сатып алушылық қабілеті. Фишер әсері – нақты пайыздық қойылымның тұрақты болуы үшін атаулы пайыздың инфляция қарқынына байланысты өзгеріп отыруы, яғни нақты пайыз көлемінің сатып алушылық қабілетін тұрақты ұстау үшін инфляция деңгейі қаншаға өзгерсе, атаулы пайызды да сонша шамаға өзгертіп отыру қажет. Ақшаға деген сұраныс (Мd) – тұрғындар мен фирмалардың берілген уақыт мезетінде белгілі бір төлем операцияларын жүргізу үшін нақты қара-жаттар көлемін өз қолдарында ұстағысы келетінін білдіретін қалаулары; нарықтың ақша қаражаттарына деген жалпы қажеттіліктері. Баумоль-Тобин үлгісі – адамдардың өздеріне қажетті қолма-қол ақша сомаларының мөлшерін осы сомаға банктің алынбаған пайызы түріндегі шығындары мен банкке барып келу уақытын үнемдеуді бағалаумен болатын шығындарды салыстырумен байланысты ақшаға сұраныстың ерекше үлгісі. Ақша ұсынысы (MS) – банктен тыс айналымдағы ақша көлемі. Ол қолма-қол ақшалар (С) мен экономикалық агенттердің талап еткенге дейінгі депозиттерінен (D) құралады немесе ақша ұсынысын M1 ақша агрегаты деп қарастыруға болады. Ақша базасы (МВ) – банк жүйесінен тыс қолма-қол ақшалар (С) мен Орталық банкте коммерциялық банктердің міндетті түрде сақтайтын резервте-рінің (R) қосындысы. Ақша мультипликаторы (m) – ақша ұсынысының ақша базасына қатынасын сипаттайтын сандық коэффициент. Ақша нарығындағы тепе-теңдік – ұсынылатын ақша көлемі және жеке тұлғалар мен кәсіпкерлер қолдарында ұстағысы келетін ақша көлемінің теңесуі. Ақша нарығындағы тепе-теңдікті Орталық банк реттейді. Бағалы қағаздар нарығы – құнды қағаздар (облигациялар) айналымы арқылы қаржы ресурстарына деген ұзақ мерзімдік қажеттіліктерді қанағат-тандыратын және жинақ ақшаларды инвестицияларға айналдыратын қаржы нарығының құрамдас бір бөлігі. Бағалы қағаздар – пайыз немесе дивиденд түрінде табыс көзін төлеуді қарастыратын сол құнды қағазды шығарушы мен оның иесі арасындағы қарым-қатынастармен анықталатын қарыз құралдарын иемденумен байланысты қаржылық құжат. Бірінші реттік нарық – жаңа құнды қағаздардың эмиссиясы жасалатын нарық және құнды қағазды шығарушы-эмитенттің атаулы бағамен сол құнды қағаздарды нарықтағы инвесторларға сатуын сипаттайтын қатынастар. Қайталама нарық – бұрын шығарылған құнды қағаздарды қайта сату-сатып алу қатынастары орын алатын нарық. Банк жүйесі – қандай да бір елдің территориясында бір-бірімен өзара байланысқан түрде әрекет жасайтын банктік мекемелердің жиынтығы. Орталық банк – үкіметтің қарыздық және несиелік операцияларын ұйымдастырудың делдалы, ақша нарығының тепе-теңдігін қамтамасыз ететін банк жүйесінің басты буыны. Коммерциялық банктер – әртүрлі операцияларды орындау мен қызмет-терді көрсету арқылы заңды және физикалық тұлғаларға келісім-шарттар негізінде несиелік-есеп-айырысушылық және басқа да банктік қызметтер көрсетуді жүзеге асыратын әмбебап тұрпаттағы несиелік мекемелер. Маржа – несиелер бойынша тағайындалған пайыздар (бұл пайыздарды қарыз алушылар төлейді) мен депозиттер бойынша тағайындалған пайыздар (бұл пайыздарды банктер өз салымшыларына төлейді) арасындағы айырма. Арнайы мамандандырылған қаржы-несиелік мекемелер – экономика-ның нақты салалары мен аяларын несиелеумен айналысатын банктік емес ұйымдар. Инвестициялық банктер – бағалы қағаздарды шығару мен орналас-тыру бойынша операцияларды жүргізетін, капиталдарды тартатын, салаларды инвестициялауға өз капиталдарын пайдаланатын ұйымдар. Жинақтаушы мекемелер – халықтың жинақтарын жинайтын және тұрғын-үй құрылысына инвестиция салу үшін ақша капиталын пайдаланатын ұйымдар. Сақтандыру компаниялары – сақтандыру полистерін сату жолымен ақша қаражаттарын тартатын, өнеркәсіп, сауда және көлік салаларының ірі кор-порацияларын қаржыландырумен айналысатын ұйымдар. Зейнетақы қорлары – ұзақ мерзімдік міндеттемелерді эмиссиялау жо-лымен қаржыларды тартатын ұйымдар. Инвестициялық компаниялар – акциялары бар ұсақ компаниялардың арасына өз акцияларын орналастыратын және қаржыларды экономиканың әр-түрлі салаларындағы бағалы қағаздарды сатып алу үшін пайдаланатын ұйым-дар. Ақша-несие саясаты – ақша айналымы мен несие жүйесі саласындағы мемлекеттік іс-шараларды жүзеге асырумен байланысты бірқатар жалпы экономикалық міндеттерді орындауға бағытталған макроэкономикалық саясат-тың аса маңызды құрамдас бөлігі. Міндетті резервтер нормасын өзгерту – ақша-несие жүйесін реттеуде қолданылатын қатаң құрал ретінде саналатын банктік резервтердің шамасына әсер ету әдісі. Міндетті резервтер – коммерциялық банктердің Орталық банкте пайыз-сыз салымдар түрінде сақтайтын депозиттерінің бір бөлігі. Артық резервтер – күтпеген жағдайлардан сақтану үшін және өтімділігі бар құралдарға қажеттіліктерін өсіру үшін сақтайтын міндетті резервтерден артылып қалған сомалар. Есептік мөлшерлемені өзгерту (қайта қаржыландыру ставкасы) – Орталық банктің коммерциялық банктерге қарызға беретін өз резервтеріне тағайындайтын пайыз мөлшерлемесін өзгертуі. Ашық нарықтағы операциялар – Орталық банктің мемлекеттік бағалы қағаздарды (облигацияларды) сатып алуы мен сатуы. Енжар ақша-несие саясаты – мемлекеттің бюджет-салық саясатын жүзеге асыруынан туындаған ақша параметрлерін өзгерту. Белсенді ақша-несие саясаты – алға қойылған мақсаттарға жету үшін мемлекеттің ақша-несие саясатының ерекше құралдарының көмегімен ақша нарығына әсер етуі. Ынталандырушы ақша-несие саясаты (несиелік экспансия) – ақша ұсынысын арттыру және ақшаның бағасын (пайыз мөлшерлемесін) төмендету жолымен елдегі экономикалық белсенділікті көтеру мақсатында жүргізілетін саясат. Шектеуші ақша-несие саясаты (несиелік рестрикция) – экономиканың инфляциялық өсуін тежеуге, ақша ұсынысының көлемін қысқартуға және ақшаның бағасын өсіруге бағытталған саясат. Ақша массасын таргеттеу (нысаналау немесе шектеу) – ақша массасы өсуінің жоғарғы және төменгі шегін белгілеу әдісі. IS-LM үлгісі (инвестиция-жинақтау, өтімділік-ақша) – экономиканың нақты және ақша секторларының өзара байланысын, игіліктер нарығы мен қаржылық активтер нарығының экономикалық тепе-теңдігін сипаттайды. Бұл үлгі тауар және ақша нарықтарында бір мезгілде тепе-теңдіктің орнауы үшін қажетті табыс көлемі (Y) мен нарықтық пайыз мөлшерлемесі (R) арасындағы үйлесімділікті табуға мүмкіндік береді. Сондықтанда IS-LM үлгісі AD-AS үлгісінің нақтыланған түрі болып табылады. IS қисығы (инвестициялар-жинақтар) – игіліктер нарығының тепе-теңдігін сипаттайды және сол игіліктер нарығында туындайтын нарықтық пайыз мөлшерлемесінің R және табыс деңгейі Y арасындағы өзара қатынасты бейнелейді. LM қисығы (өтімділік-ақшалар) – ақша нарығының тепе-теңдігін сипат-тайды, яғни ол ақшаға деген сұраныс (алдымен қолма-қол ақшалардың абсолюттік өтімділігінің белгілерімен шартталған) пен ақша ұсынысының теңдігі. «Инвестицияны ығыстыру әсері» - мемлекеттік шығындардың көбеюі салдарынан пайыз мөлшерлемесі өсіп, оның инвестицияға әсер етуі. Еңбек нарығы - ерекше тауар – жұмыс күшін сату және сатып алумен байланысты экономикалық қатынастар жиынтығы; еңбекті жалақыға айырбас-тау механизмі орындалатын нарық. Жұмыс күші – адамның еңбекке деген қабілеттілігі; адамдардың игілік-терді өндіру үрдісіндегі физикалық және ой қабілеттіліктерінің жиынтығы; елдегі жұмыскерлердің жалпы саны; жұмыспен қамтылған мен жұмыспен қамтылмаған (жұмыссыздар) халықтың бір бөлігі. Жұмыссыздық – еңбек ұсынысының еңбекке деген сұраныстан артып кетуі; еңбекке жарамды халықтың жұмыс таба алмауы немесе жұмыспен қамтылмауы. Жұмыссыздық деңгейі – жұмыссыздар санының жұмыс күшінің жалпы санына (жұмыс істейтіндер мен жұмыс істемейтіндер санының сомасына) қатынасы. Фрикциондық жұмыссыздық – адамдардың әртүрлі өмір кезеңдерінде бір жұмыс орнынан басқа бір жұмыс орнына тұрақты түрде ауысып отыруына байланысты туындайтын қысқа мерзімдегі еркін жұмыссыздық. Құрылымдық жұмыссыздық – еңбек ұсынысы мен еңбекке деген сұра-ныстың сәйкес келмеуінен пайда болатын мәжбүрлі ұзақ мерзімді жұмыс-сыздық. Циклдік жұмыссыздық – өндіріс деңгейінің құлдырауынан немесе жиынтық сұраныстың жалпы төмендеуіне байланысты кез-келген мамандық бойынша жұмыс таба алмаудан орын алатын жаппай жұмыссыздықтың аса ауыр түрі. Толық жұмысбастылық – жұмыс күшінің жалпы санында 5,5% және 6,5% мөлшерінде жұмыспен қамтылмағандардың үлесін сақтап тұру, яғни бұл жағдай тек циклдік жұмыссыздық болмағанда ғана орын алады. Бұл көрсеткіштер әр елде әртүрлі болуы мүмкін, бірақ толық жұмысбастылықты жұмыс күшінің 100% жұмыс істеуі деп айтуға болмайды. Жұмыссыздықтың табиғи деңгейі – әлеуетті ЖІӨ-ге сәйкес келетін толық жұмысбастылық кезіндегі жұмыссыздық деңгейі. Жұмыссыздықтың табиғи (теңгерімді) деңгейі фрикицондық және құрылымдық жұмыссыздық деңгейлерінің қосындысына тең. Шетелдік тәжірибеде жұмыссыздықтың табиғи деңгейін басқаша «NAIRU» деп атайды. «NAIRU» (Non-Accelerations-Infliacion Rate of Unemployment) түсінігі – инфляция қарқынын үдетпейтін жұмыссыздықтың деңгейі немесе инфляция-ны тұрақтандыратын жұмыссыздықтың қалыпты деңгейі. Оукен заңы - жұмыссыздық пен өнім көлемі арасындағы өзара байланысты сипаттайтын құбылыс, яғни жұмыссыздықтың нақты деңгейі өзінің табиғи деңгейінен 1%-ға өссе, онда нақты ЖІӨ деңгейі әлеуетті ЖІӨ-ге қарағанда 2,5%-ға қысқарады. Оукен заңы игіліктер нарығы мен еңбек нарығы арасындағы өзара байланысты сипаттайды. Оукен қисығы – ұлттық өндіріс көлемі мен жұмыссыздықтың нақты деңгейі арасындағы кері тәуелділікті сипаттайтын Оукен заңының графикалық көрінісі. Жұмыссыздықтың экономикалық емес салдарлары – жұмысты жоғалтудың психологиялық, әлеуметтік және саяси салдарлары. Жұмыссыздықтың экономикалық салдарлары – табысты немесе табыстың белгілі бір бөлігін (яғни, ағымдық табыстың төмендеуінен) жоғалтудан, сонымен қатар, біліктілікті жоғалтудан (әсіресе, жаңа мамандық иелері үшін) көрінеді және сондықтанда болашақта жалақысы жоғары беделді жұмыс орнын табу мүмкіндігі төмендеуі мүмкін. Еңбек биржасы – жұмыс күшін сату және сатып алуды жүзеге асыратын жұмыскерлер мен кәсіпкерлер арасында делдалдық қызметтер көрсететін ұйымдар. Инфляция – көпфакторлы құбылыс, ол бағаның жалпы дәрежесінің өсуі арқылы және нақты активтерге қарағанда ақша белгілерінің құнсыздануы арқылы бейнеленеді. Дефляция – инфляцияға қарама-қарсы құбылыс болып табылатын баға мен шығындардың жалпы төмендеуі. Дезинфляция – бағалардың өсуінің бәсендеуі. «Сұраныс» инфляциясы – өндірістің нақты көлеміне қарағанда жиынтық сұраныстың артықшылығынан туындайтын және сатып алушылар тарапынан болатын инфляцияның бір түрі. «Шығындар» инфляциясы (ұсыныс) – өндіріс шығындарының және ресурстар бағаларының күрт өсуіне байланысты орын алатын дайын өнімге деген бағаның өсуі мен өндіріс көлемінің қысқаруын білдіретін сатушылар тарапынан болатын инфляцияның түрі. Стагфляция – өндірістің құлдырауы жағдайында жұмыссыздық пен инфляцияның қатар орын алуы. Слампфляция – өндірістің құлдырауы жағдайында инфляция мен жұмыссыздық қарқындарының қатар өсуімен жүретін экономиканың ең ауыр жағдайы. Инфляциялық шиыршық (орама) – сұраныс инфляциясын және ұсыны-сын инфляциясын туындататын факторлардың өзара байланысы мен әрекетте-суінің механизмі, яғни экономикада сұраныс инфляциясының да, ұсыныс инф-ляциясының да қатар орын алуы. Инфляциялық ораманың айналуы үрдісінде экономикалық субъектілердің инфляциялық күтімдері маңызды рөл ойнайды. Филлипс қисығы – жұмыссыздық пен инфляция қарқыны арасындағы өзара байланыстың графикалық кескіні. Бейімделушілік күтімдер (адаптационные ожидания) – инфляцияның нақты деңгейі негізінде сол инфляцияны экономикалық агенттердің болжай алу мүмкіндіктері. Олар инфляцияның нақты деңгейімен сәйкес келмейді және кезеңділікпен қайта қаралып субъектілер өз қателерін түзетіп отырады. Оңтайлы күтімдер (рациональные ожидания) – экономикалық субъек-тілердің өздерінің инфляциялық болжамдарында қолдарындағы бар ақпаратты неғұрлым ұтымды пайдалана алу мүмкіндіктері және олар өз есептеулерінде қателеспейді деген болжамдар. Инфляцияға қарсы саясат – инфляцияны төмендетуге бағытталған мемлекеттік реттеу құралдарының жиынтығы. Экономикалық (іскерлік) цикл – макроэкономикалық тұрақсыздықтың белгісі ретінде нақты ЖІӨ-нің экономикалық белсенділік деңгейінің үнемі толқып және ауытқып отыруы. Тренд – ұлғаймалы тенденция формасында көрінетін экономикалық дамудың жалпы тұрақты ұзақ мерзімдік бағыттылығы. Экономикалық коньюнктура (жағдаят) – экономиканың бірқалыпты, әрі өспелі тепе-теңдіктік дамуын сипаттайтын жиынтық макроэкономикалық көрсеткіштердің өзгеру бағыты мен дәрежесі. Проциклдік көрсеткіштер – жандану фазаларында ұлғаятын және құлдырау фазаларында қысқаратын экономикалық параметрлер. Оларға жататындар: өндірістің жиынтық көлемі, өндірістік қуаттар, ақша агрегаттары, ақша айналымының жылдамдығы, қысқа мерзімдік пайыз мөлшерлемелері, бағаның жалпы деңгейі, корпорацияның пайдасы, т.б.; Контрциклдік көрсеткіштер – циклге қарсы жүріп отыратын, жандану фазаларында қысқаратын және құлдырау фазаларында ұлғаятын экономикалық параметрлер. Оларға жататындар: жұмыссыздық деңгейі, банкроттықтар саны, дайын өнім қорларының мөлшері, т.б.; Ациклдік көрсеткіштер – қарқыны экономикалық циклдің фаза-ларына байланысты болмайтын экономикалық параметрлер. Яғни, ондай параметрге бірқатар елдердің экспорт-импорт көлемі, ұлттық қорғаныс пен іргелі зерттеу-лер жүргізу сияқты мемлекеттік шығындардың бір бөлігі жатады. Озғыш, немесе алдыңғы қатарлы параметрлер – жандану (құлдырау) фазасы орындалғанша дейін өзінің максимум (минимум) нүктесіне алдын ала жетіп қоятын параметрлер. Бұларға мыналар жатады: өнеркәсіптегі жұмыс аптасының ұзақтылығы, үстеме жұмыс сағаттарының орташа саны, қайта құрылатын іскерлік кәсіпорындардың саны, қорлардағы өзгерістер, жаңа құрылыстық келісім-шарттарының саны, қор рыноктарының индекстері, корпорацияның пайдалары, ақша массасының өзгеруі. Кешігуші, немесе қалып келуші параметрлер – жандану (құлдырау) фазасы орындалғаннан кейін өзінің максимум (минимум) нүктесіне келіп жететін параметрлер. Олар: мерзімі 15 аптадан асқан жұмыссыздар саны, жаңа кәсіпорындар салуға және құрал-жабдықтарға кететін шығындар, жалақыға кететін қомақты шығындар, коммерциялық банктердің пайыз мөлшелемелері-нің орташа деңгейі. Сәйкес келуші, немесе дұрыс келуші параметрлер – экономикалық белсенділіктің өзгеруімен сәйкес және бір уақытта өзгеріп отыратын параметр-лер. Бұларға: ЖІӨ (ЖҰӨ), жұмыссыздар саны, өнімдер, жеке табыстар, өндіру-шілер бағасы, орталық банктің пайыз мөлшерлемелері, жарнамаға кететін шығындар. Сыртқы (экзогендік) факторлар – берілген экономикалық жүйенің шеңберінен тыс жатқан факторлар. Оларға жататындар: халықтың өсу қарқы-ны, халықтың миграциясы, ғылыми ашылымдар мен техникалық жетістіктер, соғыстар, әртүрлі саяси оқиғалар, мұнайға деген бағаның күрт өзгеруі, ірі кен (әсіресе, алтын) орындарының ашылуы, жаңа жерлер мен табиғи ресурстардың игерілуі, Күн бетіндегі дақтар, ауа-райы әсерлері мен табиғи апаттар, т.б. Ішкі (эндогендік) факторлар – берілген экономикалық жүйеге қатысты факторлар. Оларға әдетте тұтыну мен инвестицияны жатқызады. Сондықтанда, бұл бағытта экономикалық циклдің мәселелері сұраныс теориясы, мультип-ликатор-акселератор механизмі арқылы зерттеледі. «Импульс-таралу» механизмі – белгілі бір уақыт бірлігіндегі ұлттық табыс пен шығарылым көлеміне әсер ететін кездейсоқ сілкіністердің және серпілістердің қалыптасу үрдістері. Ұсыныс сілкіністері – шикізатқа деген әлемдік бағалардың ауытқулары, табиғи апаттар, маңызды ғылыми жасампаздықтар мен ашылымдар. Сұраныс сілкіністері – тұтынушылар мен фирмалардың мінез-құлықтары мен экономикалық күтімдерінің өзгерістерінен туындайтын тұтынушы-лық және инвестициялық шығындардың өзгеруі. Саяси сілкіністер – макроэкономикалық саясаттың іс-шараларын (ақша ұсынысындағы өзгерістер, фискалдық және валюталық саясаттардағы өзгеріс-тер) жүзеге асыру нәтижесінде ұлттық табыс пен шығарылым көлемінің өзге-руі. Самуэльсон-Хикс үлгісі – тек игіліктер нарығында ғана үй шаруа-шылықтары мен фирмалар сияқты экономикалық субъектілердің іс-әрекеттерін қарастыратын қарапайым кейнстік динамикалық үлгі, мұнда барлық өзгермелі көрсеткіштер уақыт бірлігімен сипатталады, экономикалық субъектілердің тәртіптері статикалық күтімдер бойынша қалыптасады, бағалар деңгейі мен пайыз мөлшерлемесі тұрақты деп болжанады. Модельде жиынтық сұраныстың толқу механизмі акселерация принципі мен мультипликатор әсері арқылы түсіндіріледі. Сондықтанда, аталған үлгі басқаша «мультипликатор-акселера-тор әсері» деп аталады. Экономиканы тұрақтандыру саясаты – инфляция мен жұмыссыздық деңгейлерінің циклдік толқуларын қысқартуға және экономикалық өсу үшін қолайлы экономикалық жағдаятты жасауға бағытталған, сонымен қатар, өндіріс көлемі мен жұмысбастылықты қалыпты деңгейінде ұстап тұруға негізделген мемлекеттің экономикалық саясатының кешенді іс-шаралары. Экономикалық даму – экономиканың өсуімен қатар экономиканың құлдырау үрдістерін де өзіне жатқызатын аса кең мағыналы ұғым. Экономикалық өсу - ұлттық өнімнің сан жағынан өсуімен қатар сапа жағынан жетілдірілуі; өндіргіш күштердің ұзақ мерзімді дамуымен байланысты өндірістің нақты көлемінің табиғи дәрежесінің ұзақ мерзімдегі өзгерістері. Экономикалық өсудің негізгі мақсаты – халықтың әл-ауқатын материалдық тұрғыдан көтеру, ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз ету, шығарыл-ған тауарлар мен көрсетілген қызметтердің сапасын жақсарту, орта есеппен бір адамға шаққандағы табыстың өсуін шапшаңдату, сонымен қатар, ұлттық табыстың халықтың әр топтары арасында бөлінуін жақсарту. Экономикалық өсудің тиімділігі – тауарлар мен қызметтердің сапасын жақсарту, олардың бәсекелік қабілеттілігін көтеру, өнімнің жаңа түрлерін жасау, өндірістің мамандандырылуын тереңдету, инновациялар мен жаңа технологияларды игеру сияқты экономикалық қызметтің әртүрлі бағыттарын қамтитын кең мағыналы ұғым. Экономикалық өсудің сапасы – халықтың материалдық жағдайларын жақсарту, әлеуметтік инфрақұрылым салаларының даму деңгейін арттыру, адам капиталына инвестиция құюды күшейту, адамдардың өмір сүру деңгейі мен еңбек жағдайларының қауіпсіздігін сақтау, толық жұмысбастылықты қамтама-сыз ету және халықты әлеуметтік қорғауды күшейту сияқты маңызды көрсет-кіштер арқылы сипатталатын ел экономикасының дамуының әлеуметтік бағыттылығы. Экономикалық өсудің дағдарысы – әлемдік тәжірибеде нақты жалпы ішкі өнім көлемінің қатарынан үш жыл бойы жалғасқан 9%-ға дерлік төмендеу көрсеткіші. Тепе-теңдіктік (теңгерімді) экономикалық өсу – белгілі бір уақыт аралығында бір-біріне тұрақты түрде теңесетін жиынтық сұраныс пен жиынтық ұсыныс көлемдерінің ұлғаюын көрсететін ұлттық экономиканың ұзақ мерзімдік дамуы. Жиынтық сұраныс пен жиынтық ұсыныстың теңгерімді өсуі нәтижесін-де бағалардың тұрақты деңгейін ұстап тұруға болады. Экономикалық өсу қарқыны – пайыздық көрсеткішпен әдетте бір жылға есептелетін нақты ЖІӨ-нің өсім қарқынының көрсеткіші. Жан басына шаққандағы ЖІӨ – елдер арасындағы экономикалық өсуді және экономикалық жағдайларды салыстыру үшін қолданылатын өсуді нақты өлшей алатын әдіс. Нақты экономикалық өсу – статистикалық органдардың кезеңді-лікпен жариялап отыратын ЖІӨ-нің немесе басқадай макроэкономикалық көрсеткіш-тердің жыл сайынғы шынайы түрде өсуі. Әлеуетті экономикалық өсу – экономиканың белгілі бір жылдамдықпен немесе қарқынмен өсе алу мүмкіндігі мен дәрежесі. Еңбек өнімділігі – бір жұмысшыға келетін өндірістің жалпы көлемі және ол мына қатынаспен анықталады: Y / L, мұнда Y-шығарылым көлемі, L-экономикадағы жұмыспен қамтылғандар саны немесе еңбектің істелген адам-сағат саны. Әртүрлі елдердің келтірген есептеулерінде еңбек өнімділігінің деңгейі неғұрлым жоғары болса, жан басына шаққандағы ЖІӨ деңгейі де соғұрлым жоғары болады деп саналады. Технологиялық прогресс – өндірістік үрдісті ұйымдастырудың және басқарудың жаңа әдістері, жаңа ақпараттық технологиялар, өндірістік үрдісте қолданылатын ғылымның әртүрлі салаларындағы ашылымдар мен жаңалықтар және басқа да заманауи жетістіктер. Евсей Домардың экономикалық өсу үлгісі – уақыт талабына сай жиынтық сұраныстың ұлғаюындағы және жиынтық ұсыныстың өндірістік қуатын арттырудағы инвестицияның екі жақты рөлін зерттейтін және ұзақ мерзімде толық жұмысбастылыққа жетуді қарастыратын қарапайым неокейнс-тік үлгі. Рой Харродтың экономикалық өсу үлгісі – экономикадағы функцио-налдық байланыстарды сипаттайтын теңдеулерге және кәсіпкерлердің психологиялық тәртіптерін талдауға сүйенетін, әрі инвестициялық факторды есепке алатын теңгерімді экономикалық өсудің неокейнстік үлгісі. «Кепілдендірілген» экономикалық өсу – қолда бар өндірістік қуатты (капиталды) толық пайдалана отырып, жиынтық сұраныстың салыстырмалы өзгерісіне байланысты кәсіпкерлердің психологиялық күтімдерінің барынша ақталуы кезіндегі экономиканың тепе-теңдіктік даму беталысы. Роберт Солоудың экономикалық өсу үлгісі – халықтың өмір сүру дең-гейіне жинақтың, еңбек ресурстарының және ҒТП-тің әсер ету механизмдерін айқындайтын экономикалық өсудің неоклассикалық үлгісі. Ашық экономика – әлем мемлекеттерінің бір-бірімен өзара тауарлар мен қызметтерді экспорттайтын және импорттайтын, әлемдік қаржы нарығында несиелік алып-сату қатынастарын жүзеге асыруға негізделген макроэкономика-ның жүйелік қатынастары. Кіші (шағын) ашық экономика – кішігірім елдің экономикасы, оның әлемдік нарығындағы үлесі аз ғана, ол әлемдік пайыз мөлшерлемесіне айтарлықтай әсер ете алмайды. Сондықтан пайыз мөлшерлемесі сырттан берілген, экзогендік түрде қабылданады. Үлкен (ірі) ашық экономика – оның ауқымына байланысты пайыз мөлшерлемесі елдің ішіндегі экономикалық процестер әсерінен қалыптасады. Ірі елдің экономикасы (АҚШ, Жапония, Қытай, Германия). Бұл елдер әлемдік қор жинағы мен инвестицияның едәуір бөлігіне ие болғандықтан әлемдік пайыз мөлшерлемесіне айтарлықтай әсер ете алады. Макроэкономикалық тепе-теңдік – экономикалық жүйенің баланстал-ған жағдайы, экономикалық жүйенің тұтас тепе-теңдігі. Ішкі тепе-теңдік – толық жұмысбастылық пен инфляциясыз жағдайдағы сұраныс пен ұсыныс тепе-теңдігі. Сыртқы тепе-теңдік – валюта бағамының тағайындалған (тұрақты) және құбылмалы режиміндегі төлем балансының нөлдік сальдосы немесе елдің валюта рыногындагы тепе-теңдігі. Манделл-Флеминг үлгісі – тұрақты және құбылмалы айырбас бағамы жағдайларында жүргізілетін экономикалық саясат нәтижелерін бағалау мақсатында қолданылатын шағын ашық экономика үлгісі. Халықаралық экономика – макроэкономиканың ашық экономикадағы мәселелерді қарастыра отырып, әлем елдері арасында тауарлар мен қызметтерді сату-сатып алу, қаржылық қатынастар және өндіріс факторлары-мен өзара алмасу саласындағы іс-әрекеттерді зерттейтін бөлімі. Халықаралық сауда – әртүрлі мемлекеттердің ұлттық шаруашылық-тарының арасында жүретін тауар мен қызмет айырбасы. Сыртқы сауда – тауарлар мен қызметтерді сырттан әкелуден және олар-ды сыртқа шығарудан құралады. Әрбір елдің сыртқы сауда нәтижесі сауда балансынан көрінеді. Егер шығарылған тауар құнынан артық болса, онда оны сауда балансының оң сальдосы дейді. Керісінше жағдай болғанда пассивті сауда балансын құрайды. Сыртқы сауда айналымы – елдің белгілі бір кезең ішіндегі экспорты мен импортының жиынтық көлемі. Экспорт – тауарларды сыртқы нарықтарда өткізу үшін сыртқа шығару, сондай-ақ, шетелдерде шығарылған тауарларды кері экспорттау. Импорт – ел ішінде пайдалануға және кері экспорттауға арналған тауар-ларды шекарадан әкелу. Салыстырмалы артықшылықтар теориясы – қандай да бір ел маман-дандырылған өндіріс пен сауданы басқа мемлекетпен салыстырғанда баламалы (салыстырмалы) шығындары аз болатындай етіп жүзеге асыруы керек. Сонда жалпы өнім де жоғары деңгейде болады. Хекшер-Олин теоремасы – егер халықаралық сауданың кез-келген қатысушысы өз әріптестеріне қарағанда қандай да бір фактордың үлкен көлеміне ие бола отырып сол факторды тауарлар өндірісінде интенсивті түрде қолдана алса, онда ол сол тауарларды экспорттауға тырысады дегенді сипаттайтын теориялық дәлелдеме. Леонтьев оғаштығы – АҚШ елі капитал артықшылығына ие бола отырып капитал интенсивтілігімен өндірілген тауарларды экспорттаудың орнына оны импорттап және сәйкесінше, еңбекті көп қажет ететін тауарларды осы фактордың сол елде тапшы болуына қарамастан экспорттауы орын алған тәжірибелік қайшылық. Рыбчинский теоремасы – өнеркәсіптің қандай да бір саласында интен-сивті түрде қолданылатын фактор ұсынысының өспелі сипатта көбеюі салдарынан сол салада өндіріс көлемі мен пайданың салыстырмалы артуы басқа бір салада қолданылатын сол фактордың қарқындылығын төмендетіп өндіріс көлемі мен пайданың қысқаруына алып келетінін дәлелдейтін теория. Мемлекеттің протекционистік саясаты – ұлттық экономиканы ше-телдік бәсекелестіктен қорғау мақсатында жүргізетін белсенді экономикалық саясаты. Фритредерлік (ағылшынша «freetrade» - еркін сауда) саясат – ішкі рынокқа шетел капиталы мен қызметтерді енгізуді қолдайтын мемлекеттің еркін сауда саясаты. Мемлекеттің сыртқы сауда саясаты – экспорт пен импортты салықтар, субсидиялар және әртүрлі шектеулер арқылы сыртқы сауданы мемлекеттік реттеуді талап ететін үкіметтің бюджет-салық саясатының жеке бір бағыты. Тарифтік шектеулер (кеден бажы) – қандай да бір елдің шекарасынан өтетін тауарлардан, мүліктерден және құндылықтардан алынатын мемлекеттің ақшалай табыстары (салықтар). Импорттық тариф – отандық тауар өндірушілерді шетел бәсекесінен қорғау мақсатында импорттық тауарларға салынатын салықтың бір түрі. Экспорттық тариф – экспортқа шығарылатын отандық тауарларды мемлекеттік реттеу үшін қолданылатын салықтың бір түрі. Экспорттық субсидиялар – үкіметтің экспорттық тауар өндірушілерге көрсететін қаржылық көмектері. Импорттық квота – импорттық тауарлардың көлемін сандық шектеу. Импорттық квотаның екі түрі ажыратады: а) абсолюттік квота –берілген елге әкелуге рұқсат етілген тауарлар көлемі; ә) тарифтік квота – төмен ставка бойынша белгілі уақыт аралығында нақты тауар әкелуге рұқсат беру. Экспорттық квота – экспорттық тауарлар көлемін сан жағынан шектейтін әдіс. Экспорттық квота ел экономикасы үшін экспорттың алатын рөлін көрсету үшін қолданылады. Демпинг – экспортер-өндірушілердің сыртқы рынокта тауарларын ішкі бағадан төмен бағамен сатуы. Сауда эмбаргосы – қандай да бір елдің басқа бір елге тауарлардың белгілі бір түрлерін экспорттауға немесе сол тауарларды импорттауға тиым салуы. Мұндай шектеулер экономикалық мүдделерді көздемейді, тек саяси себептерге байланысты жүзеге асырылады. Төлем балансы – әдетте, бір жыл уақыт аралығында резиденттер мен резидент еместердің арасындағы жасалған сауда-саттық және қаржылық келімдер туралы статистикалық есеп-қисап. Кредит – нәтижесінде елден құндылықтар кететін және солар үшін елге шетел валютасындағы ақшалай ағындар келетін келісімдер жиынтығы және бұлар «плюс» белгісімен жазылады. Дебет – нәтижесінде ел сатып алатын құндылықтарға айырбас ретінде валютасы сыртқа кететін келісімдер және бұлар «минус» белгісімен жазылады. Сауда балансы – белгілі бір уақытта (ай, тоқсан, жыл) құндық сипаттағы енгізілетін және сыртқа шығатын тауарлар арасындағы арақатынасты көрсете-тін қандай бір елдің немесе әлемдік нарықтағы елдер тобының экономикалық жағдайынан хабардар ететін негізгі макроэкономикалық көрсеткіштердің бір түрі. Ағымдық операциялар балансы – сауда балансының сальдосынан тұратын, қызметтердің экспорты мен импорты туралы мәліметтерді және біржақты трансферттерді (зейнетақылар, сыйлықтар, ақша аударымдары, шетелге қайтарымсыз көмек) қамтитын, сонымен қатар, инвестициялық табыстар балансы сальдосын да өзіне қосатын төлем балансының бір бөлігі. Капитал қозғалысы балансы – тікелей және портфельдік инвестиция-лардан құралатын, ұзақ мерзімдік мемлекеттік және жеке банктік займдарды қамтитын, бұрын алған (берген) қарыздардың бір бөлігін төлеу (алу) операция-ларын қарастыратын, сонымен қатар, қысқа мерзімді капиталды, мемлекеттік бағалы қағаздар мен міндеттемелерді, банктік депозиттерді, банкаралық қарыздарды, қысқа мерзімді несиелерді өзіне қосатын төлем балансының екінші бір бөлігі. Қорытынды баланс – сауда балансын, ағымдық операциялар балансын және капитал қозғалысы балансын өзіне қосатын жиынтық баланс. Валютаның айырбас бағамы – әртүрлі елдер валюталарының арақа-тынастары; бір елдің ақша бірлігі бағасының екінші бір елдің ақша бірлігі бағасына қатынасы. Валюталық белгіленім (котировка) – ұлттық және шетелдік валюта бағамын тіркеу. Валюталық нарық – әртүрлі елдердің валюталары сауда-саттыққа түсетін нарық. Атаулы валюта бағамы – екі ел валюталарының салыстырмалы бағасы. Яғни, бір ел валютасының екінші ел валютасына шаққандағы бағасы. Атаулы валюта бағамын белгілеу үшін «айырбас бағамы» ұғымы қолданылады. Нақты валюта бағамы – екі елде өндірілген тауарлардың салыстырмалы бағасы. Тіркелген айырбас бағамы – Орталық банктің елдер арасындағы валюталардың ресми арақатынасын бекітуі (мысалы, 150 тг./USD) және оны ұстап тұра алуы. Бұл кез-келген азамат осы тіркелген ресми бағам бойынша елдің Орталық банкінен шетел валютасын сатып ала алады және оны осы бағам бойынша сата да алады деген болжамды білдіреді. Девальвация – тіркелген айырбас бағамы кезінде ұлттық валютаның бағамын ресми жарияланған түрде төмендету. Ревальвация – тіркелген айырбас бағамы кезінде ұлттық валютаның бағамын ресми жарияланған түрде жоғарылату. Еркін қалқымалы айырбас бағамы – Орталық банктің валюталық нарықта нарықтық сұраныс пен ұсыныстың әсерінен айырбас бағамының еркін түрде құбылуына жол беруі. |